1. ลำโพงแม่เหล็กมีแม่เหล็กไฟฟ้าที่มีแกนเหล็กที่เคลื่อนที่ได้ระหว่างขั้วทั้งสองของแม่เหล็กถาวร เมื่อไม่มีกระแสไฟฟ้าในขดลวดแม่เหล็กไฟฟ้า แกนเหล็กที่เคลื่อนที่ได้จะถูกดึงดูดด้วยแรงดึงดูดระดับเฟสของขั้วแม่เหล็กทั้งสองของแม่เหล็กถาวรและยังคงอยู่ที่จุดศูนย์กลาง เมื่อกระแสไฟฟ้าไหลผ่านขดลวด แกนเหล็กที่เคลื่อนที่ได้จะถูกทำให้เป็นแม่เหล็กและกลายเป็นแม่เหล็กแท่ง เมื่อทิศทางของกระแสไฟฟ้าเปลี่ยนไป ขั้วของแม่เหล็กแท่งก็จะเปลี่ยนไปด้วยเช่นกัน ดังนั้น แกนเหล็กที่เคลื่อนที่ได้จะหมุนรอบจุดหมุน และการสั่นสะเทือนของแกนเหล็กที่เคลื่อนที่ได้จะถูกส่งจากคานยื่นไปยังไดอะแฟรม (กรวยกระดาษ) เพื่อดันอากาศให้สั่นสะเทือนด้วยความร้อน

2. ลำโพงไฟฟ้าสถิตย์ เป็นลำโพงที่ใช้แรงไฟฟ้าสถิตย์ที่เพิ่มให้กับแผ่นตัวเก็บประจุ ในด้านโครงสร้าง เรียกอีกอย่างว่าลำโพงตัวเก็บประจุ เนื่องจากขั้วบวกและขั้วลบอยู่ตรงข้ามกัน โดยใช้แผ่นยึดแบบคงที่ซึ่งมีวัสดุหนาและแข็งสองชิ้น ส่วนแผ่นกลางทำจากวัสดุบางและเบา เช่น ไดอะแฟรม (เช่น ไดอะแฟรมอลูมิเนียม) ยึดและขันให้แน่นรอบ ๆ ไดอะแฟรม และรักษาระยะห่างจากขั้วคงที่พอสมควร แม้จะเป็นไดอะแฟรมขนาดใหญ่ก็จะไม่ชนกับขั้วคงที่
3. ลำโพงเพียโซอิเล็กทริก ลำโพงที่ใช้เอฟเฟกต์เพียโซอิเล็กทริกผกผันของวัสดุเพียโซอิเล็กทริกเรียกว่าลำโพงเพียโซอิเล็กทริก ปรากฏการณ์ที่ไดอิเล็กทริก (เช่น ควอตซ์ โพแทสเซียมโซเดียมทาร์เตรต และผลึกอื่นๆ) มีโพลาไรซ์ภายใต้การกระทำของแรงดัน ทำให้เกิดความต่างศักย์ระหว่างปลายทั้งสองด้านของพื้นผิว ซึ่งเรียกว่า "เอฟเฟกต์เพียโซอิเล็กทริก" ผลผกผันของเอฟเฟกต์เพียโซอิเล็กทริก นั่นคือ การเสียรูปยืดหยุ่นของไดอิเล็กทริกที่วางอยู่ในสนามไฟฟ้า เรียกว่า "เอฟเฟกต์เพียโซอิเล็กทริกผกผัน" หรือ "อิเล็กโทรสตริกชัน"